کیف های دستی و کوله پشتی برای قرن ها لوازم ضروری برای حمل وسایل شخصی بوده اند . در حالی که تعیین لحظه دقیق اختراع آنهاچالش برانگیز است ،تکامل آنها را می توان به دوران باستان ردیابی کرد .
کیف های دستی: استفاده از کیف های دستی را می توان تاریخچه کیف های دستی و تمدن های باستانی ردیابی کرد. در مصر باستان، هم مردان و هم زنان از کیسه های کوچکی که به کمر یا کمربندشان بسته می شد برای حمل وسایل شخصی استفاده می کردند. این کیف ها اغلب از پارچه یا چرم ساخته می شدند و برای نگهداری وسایل ضروری روزمره مانند پول، لوازم آرایشی و تعویذ شخصی استفاده می شدند. در قرون وسطی در اروپا، کیف های دستی به ویژه در میان زنان رواج بیشتری یافت. آنها معمولاً به کمربند متصل می شدند یا در دست حمل می شدند. این کیسه ها اغلب با تزئینات دقیق و از مواد مجلل مانند ابریشم یا مخمل ساخته می شدند. آنها نماد موقعیت اجتماعی در نظر گرفته می شدند و برای حمل وسایل شخصی و همچنین برای نمایش ثروت و حس مد استفاده می شدند. در قرن نوزدهم، کیف های دستی با انقلاب صنعتی شروع به تکامل کردند. با ظهور تولید انبوه، کیف های دستی بیشتر در دسترس عموم قرار گرفت. آنها دیگر فقط یک کالای لوکس نبودند، بلکه یک وسیله جانبی کاربردی برای حمل وسایل شخصی بودند. کیف های دستی شکل ها و اندازه های مختلفی پیدا کردند و از مواد جدیدی مانند چرم و قاب های فلزی در ساخت آنها استفاده شد. کیف دستی مدرن که امروزه می شناسیم در اوایل قرن بیستم شروع به ظهور کرد. طراحانی مانند Coco Chanel و Louis Vuitton نقش مهمی در محبوبیت کیف های دستی به عنوان لوازم جانبی مد داشتند. شانل مفهوم کیف شانه ای را معرفی کرد که به زنان اجازه می داد هنگام حمل وسایل خود دست های خود را آزاد داشته باشند. لویی ویتون با بوم مونوگرام امضای خود که به نمادی از تجمل و صنعت تبدیل شد، صنعت را متحول کرد. کوله پشتی: اختراع کوله پشتی را می توان به نیاز به روشی عملی و کارآمد برای حمل کالا در مسافت های طولانی ردیابی کرد. اولین کوله پشتی های شناخته شده توسط شکارچیان و گردآورندگان در دوران ماقبل تاریخ استفاده می شد. این کوله پشتی های اولیه از پوست حیوانات یا الیاف گیاهی بافته می شد و برای حمل غذا، ابزار و سایر ملزومات استفاده می شد. در تمدن های باستانی معمولاً سربازان و مسافران از کوله پشتی استفاده می کردند. برای مثال رومی ها از نوعی کوله پشتی به نام «درومداریوس» برای حمل وسایل خود در راهپیمایی های طولانی استفاده می کردند. این کوله‌پشتی‌ها از چرم ساخته شده بودند و دارای بند‌های شانه‌ای برای حمل آسان بودند. در طول قرون وسطی، کوله پشتی عمدتاً توسط سربازان و مسافران مورد استفاده قرار می گرفت. آنها معمولاً از چرم ساخته می شدند و طرحی ساده با بند های شانه داشتند. با گذشت زمان، کوله‌پشتی‌ها ساختار بیشتری پیدا کردند و اغلب با قاب‌های فلزی تقویت می‌شدند تا وزن را به طور یکنواخت‌تر توزیع کنند. در قرن بیستم کوله پشتی دستخوش تغییرات قابل توجهی شد. در اوایل دهه 1900، کوله پشتی هایی که به طور خاص برای پیاده روی و فعالیت های خارج از منزل طراحی شده بودند، ظاهر شدند. این کوله‌پشتی‌ها دارای طراحی ارگونومیک‌تر با تسمه‌های شانه‌ای و کمربند کمری بودند که توزیع وزن و راحتی بهتر را امکان‌پذیر می‌کرد. در دهه 1960 و 1970 کوله پشتی در بین دانش آموزان محبوبیت پیدا کرد و به نماد ضد فرهنگ تبدیل شد. کاربردی بودن و تطبیق پذیری کوله پشتی ها آنها را به انتخابی ارجح برای حمل کتاب و سایر لوازم مدرسه تبدیل کرده است. امروزه کیف‌های دستی و کوله‌پشتی در انواع مختلفی از سبک‌ها، مواد و اندازه‌ها عرضه می‌شوند که نیازها و ترجیحات مختلف را برآورده می‌کنند. آنها به لوازم ضروری در زندگی روزمره ما تبدیل شده اند و عملکرد را با مد ترکیب می کنند
